کی پیر بد نامش آزاد سرو که با احمد سهل بودی به مرو
دلی پر ز دانش سری پر سخن زبان پر ز گفتارهای کهن
کجا نامهٔ خسروان داشتی تن و پیکر پهلوان داشتی
به سام نریمان کشیدی نژاد بسی داشتی رزم رستم به یاد
بگویم کنون آنچ ازو یافتم سخن را یک اندر دگر بافتم
اگر مانم اندر سپنجی سرای روان و خرد باشدم رهنمای
سرآرم من این نامهٔ باستان به گیتی بمانم یکی داستان